ამურის ვეფხვი თავისი ოჯახის სხვა სახეობებს შორის გამოირჩევა უფრო დიდი ზომით. დამახასიათებელი ნათელი ფერი, სქელი და გრძელი თმა, ძლიერი სხეული - ეს თვისებები საშუალებას აძლევს ამ ამაყ ცხოველს მოერგოს ცხოვრებას პრიმორსკის მხარის მკაცრ პირობებში. ამასთან, დიდი ხნის განმავლობაში ამურის ვეფხვს საფრთხე ემუქრებოდა, რის გამოც იგი გადაშენების პირას იყო.
ექსპერტების აზრით, დღეს ამურის ვეფხვის მოსახლეობა სამასზე ცოტა მეტია. ვეფხვი ძირითადად სიხოტე-ალინის კედარის ტყეებში ცხოვრობს. ცხოველი მთელი წლის განმავლობაში იტანს ტემპერატურის უეცარ ცვლილებებს. ზამთარში ვეფხვს შეუძლია თოვლში დაწოლა და თუ საჭიროა გრძელვადიანი თავშესაფარი, ის მალავს ნიშებს კლდეებს შორის. ზოგადად, ამურის ვეფხვი კარგად არის ადაპტირებული პრიმორიეს პირობებში.
ვეფხვი უმეტეს დროს ნადირობას ატარებს. ირემი, ბუსუსი, გარეული ღორი, შველი და ზოგჯერ დათვი მტაცებლის მტაცებელი ხდება. ვეფხვს შეუძლია დიდი ხნის განმავლობაში უყუროს მტაცებელს, შემდეგ კი გაუსწროს მას რამდენიმე ფართო ნახტომით. დიდხანს სირბილის შეუძლებლობა აიძულებს ვეფხვს ძალიან ფრთხილად მოეკიდოს ნადირობას. თუ მტაცებელი გაათავისუფლეს, მტაცებელი მას არ დაედევნება. ამურის ვეფხვს მას პრაქტიკულად არ ჰყავს ბუნებრივი მტრები, რომლებიც მას ძალუძს ძალაში, მაგრამ ადამიანს ძალუძს უამრავი უბედურება მოუტანოს მას.
1980-იანი წლების შუა პერიოდში გარეული ღორის, შველისა და ირმის მასობრივი სიკვდილის შემდეგ, ვეფხვებმა აუცილებლად დაიწყეს ძაღლებსა და პირუტყვს თავდასხმა. ამასთან დაკავშირებით მონადირეების გუნდებმა მოახერხეს რამდენიმე ათეული ვეფხვის განადგურება "სასამართლო და გამოძიების გარეშე". რამდენიმე წლის შემდეგ, როდესაც ჩინეთთან საზღვრები მართლაც გაიხსნა, დაიწყო უნიკალური მტაცებლის ნამდვილი ნადირობა. ადგილობრივი და უცხოელი მონადირეები მისდევდნენ ტაიგას ლამაზ ტყავს, სწრაფად გამდიდრების იმედით. გასული საუკუნის ბოლოს ვეფხვების რიცხვი მკვეთრად შემცირდა.
შეშფოთებულნი იყვნენ სიტუაციის მდგომარეობით, გარემოს დამცველებმა და ცხოველთა დამცველებმა განგაში ატეხეს. განხორციელდა პროექტი, რომ დაიცვას ამურის ვეფხვი გადაშენებისგან. ცხოველების ბუნებრივ პირობებში ქცევის შესასწავლად მათ დაიწყეს რადიოსაყურების გამოყენება, რამაც შესაძლებელი გახადა ვეფხვების მოძრაობის კონტროლი და მათი ჩვევების შეფასება. შექმნილ ეროვნულ პარკებსა და ნაკრძალებში ამურის ვეფხვი ახლა სახელმწიფოს დაცვის ქვეშ იმყოფება, მაგრამ დანარჩენ ტერიტორიაზე მტაცებელი დაუცველია ბრაკონიერებისგან.
კიდევ ერთი ფაქტორი, რომელიც უარყოფითად მოქმედებს ცხოველთა პოპულაციის ზომაზე, არის ადამიანის ეკონომიკური საქმიანობა. მილსადენების გაყვანა და კედარის ტყეების გაწმენდა ვეფხვს აშორებს საყვარელ ადგილებს და აიძულებს მას გაჰყვეს პოტენციური მტაცებლის სხვა ადგილებში გადასვლას. სიცოცხლისთვის ამურის ვეფხვს ფართო სანადირო ადგილები სჭირდება, შესაბამისად, ჩვეული ჰაბიტატების განადგურება მოსახლეობის საშიშროების მთავარი წყაროა. საჭიროა პრობლემის გადაჭრის ძიება არა ადგილობრივ, არამედ სახელმწიფო დონეზე.
