ცოფობა არის საშიში ვირუსული დაავადება, რომელიც ნერწყვის საშუალებით გადაეცემა, როდესაც ავადმყოფი ცხოველები უკბენენ. ცოფი საკმაოდ გავრცელებულია ძაღლებში. ისინი ინფიცირებულია, როგორც წესი, გარეული ცხოველებისგან ან მათი ნათესავ-გადამზიდავებისგან. ინკუბაციური პერიოდი გრძელდება 3-6 კვირა, რის შემდეგაც დაავადება იწყებს თავის გამოვლენას.
ინსტრუქციები
Ნაბიჯი 1
განასხვავებენ დაავადების ძალადობრივ და მშვიდი გამოვლინებებს. პირველ შემთხვევაში, ცხოველის ქცევა მნიშვნელოვან ცვლილებებს განიცდის. ძაღლი ხდება lethargic და apathetic, მისი მადა ქრება. ცხოველი უარს ამბობს ბრძანებების შესრულებაზე, ცდილობს დაიმალოს სინათლისგან დაცულ წყნარ ადგილას.
ნაბიჯი 2
ზოგჯერ ავადმყოფი ძაღლი იძულებითი მოსიყვარულე ხდება. იგი დაჟინებით ეძებს პატრონის ყურადღებას, ულოკავს სახეს და ხელებს (რაც ძალზე საშიშია, რადგან ნერწყვი დაზიანებულ კანზე მოხვდება, შეიძლება ინფექცია მოხდეს) შემდეგ ამ ქცევას შფოთვა ანაცვლის: ცხოველი ღელავს, მუდმივად ყეფს, რაღაცას უსმენს, ეშინია.
ნაბიჯი 3
იცვლება ძაღლის კვების ჩვევებიც. ჭამაზე უარის თქმასთან ერთად, შინაურ ცხოველს შეუძლია საკვებად უვარგისი ნივთების გადაყლაპვა. ცოფის დამახასიათებელი სიმპტომია ფარინგეალური კუნთების სპაზმები, რის გამოც ცხოველს წყლის გადაყლაპვა არ შეუძლია.
ნაბიჯი 4
მომავალში შეშლილი ძაღლი იწყებს აგრესიის გამოხატვას როგორც ხალხის (მათ შორის პატრონის ჩათვლით), ასევე სხვა ცხოველების მიმართ. ამ დროს ძაღლი აქტიურად ნერწყვს, ყეფა ხდება უხეში და ყმუილად იქცევა. გაბრაზება იცვლება აპათიით, როდესაც ძალაგამოცლილი ცხოველი გაუნძრევლად წევს.
ნაბიჯი 5
ბოლო ეტაპზე ქვედა ყბა არ იხურება ცხოველში, დამბლა ვითარდება ჯერ უკანა კიდურებზე, შემდეგ კი მთელ სხეულზე. შედეგად, იგი პარალიზებს გულსა და სასუნთქი სისტემას და ცხოველი კვდება.
ნაბიჯი 6
ცოფის მშვიდი ფორმის დროს ძაღლი არ ავლენს აგრესიას. იგი ხდება მოსიყვარულე, არ ტოვებს პატრონს, ცდილობს მის ლიკვიდაციას. შემდეგ დაავადება დამბლადაც გადაიქცევა. ასევე, ცოფის სიმპტომები შეიძლება იყოს ატიპიური, ვლინდება ღებინების ან სისხლიანი ფაღარათის სახით.
